درمان آرتروز زانو با لیزر
جراحی زانو یکی از روش های درمانی برای دردهای مفصل زانو به ویژه آرتروز است که امروزه به کمک لیزر انجام می شود. دکتر اولو، اولین کسی بود که در سال ۱۹۸۵ لیزر را در جراحی آرتروسکوپی استفاده کرد.
در این شاخه از علم پزشکی، لیزرها در برش استخوان (استئوتومی)، جراحی مفاصل مانند درمان منیسک، درمان های آرتروسکوپیک (آرتروسکوپی لیزری)، فیزیوتراپی و کندگی استخوان و غضروف کاربرد دارند.
.
.
مراحل درمان آرتروز
معمولاً درمان آتروز چهار مرحله دارد که در مراحل ۱ و ۲ می توان با استفاده از فیزیوتراپی، ورزش و درمان با میدان مغناطیسی (مگنت تراپی)، تزریق اسید هیالورونیک یا استفاده از قرص‌های کندرویتین و گلوکزآمین اوضاع را بهتر کرد.
از درجه سه به بعد باید جراحی زانو انجام شود. تا ۲۰ سال پیش که آرتروسکوپی، یعنی همان جراحی بسته را نداشتیم، اگر مینیسک یک ورزشکار پاره می شد، جراح، زانو را با شکاف بزرگی باز می کرد و تمام مینیسکی را که قسمتی از آن پاره شده بود، برمی داشت. از آنجا که فنری وسط غضروف استخوان نبود که بتواند فشار را از بالا به پایین بگیرد، آرتروز به وجود می آمد و منجر به شکستن و راست کردن محور زانو تا تعویض مفصل می شد.
اما، امروزه با استفاده از روش‌های جدیدتر مثل آرتروسکوپی، فقط همان قسمت پاره شده مینیسک را بر می دارند، یعنی ۲۰ تا ۲۵ درصد آن برداشته می شود و حدود ۷۰ تا ۷۵ درصد آن هنوز در مفصل است که می تواند فشار را قبول کند.
.
.
جراحی های لیزری
مزیت جراحی های لیزری نسبت به روش های متداول، درد کمتر بعد از عمل است که از کاهش فشار وارده به اعصاب مفصلی سرچشمه می گیرد.
از دیگر مزایای لیزر در درمان آرتروز این است که بعد از عمل جراحی، خونریزی وجود ندارد و مهم تر از همه اینکه با لیزر می توان خیلی دقیق تر غضروف شل شده را سفت می کند. در صورتی که اگر بخواهیم با تیغ ریش ریش‌های غضروفی را برداریم، ممکن است قسمت‌های سالم هم برداشته شود.
سعی بر این است که با هر تکنیکی که می شود، غضروف سطح مفصلی یا مفصل خود بیمار را نگه داریم، چون اگر ما زود تصمیم به برداشتن سطح مفصل و تعویض آن با پروتز بگیریم، بیمار قادر به استفاده از تکنولوژی سلول‌های بنیادی نخواهد بود.
.
.
انواع لیزرهای مورد استفاده در جراحی استخوان
استخوان، ساختمان پیچیده ای دارد که از هیدروکسی آپاتایت (50 تا 60 %)، آب (15 تا 20 %)، مواد محلول، کلاژن (20 %) و پروتئین (1 تا 2 %) تشکیل شده است.
- لیزر اربیوم یاگ (Er:YAG) در طول موج 2940 نانومتر
- لیزر گاز کربنیک (CO2) در خط های 9/6 و 10/6 میکرون
- لیزر هولمیوم یاگ (Ho:YAG) در طول موج 2120 نانومتر
- لیزر هیدروژن فلوراید (HF) در طول موج 2/9 میکرون
لیزر HF بسیار بزرگ است و امروزه به جای آنها بیشتر از لیزرهای Er:YAG استفاده می شود.
در لیزرهای CO2، فرآیند جذب استخوان در خط 9/6 از 10/6 میکرون به دلیل بالاتر بودن جذب هیدروکسی آپاتایت بیشتر است.
لیزرهای جراحی در دو مد اصلی پیوسته یا پالسی کار می کنند. مزیت اصلی لیزرهای پالسی این است که به دلیل کوتاه بودن عرض پالس، بافت فرصت استراحت پیدا می کند و میزان آسیب حرارتی رسیده به بافت کمتر است.
